Χθες το βράδυ συναντηθήκαμε με τον κύριο Κώστα. Πόντιος στην καταγωγή, φιλικός κι ανθρώπινος.
Ένας χαμογελαστός βιοπαλαιστής του σήμερα.
Σήμερα που η Ελλάδα που τόσο νιώθει μέσα του, είναι άρρωστη αλλά δεν τον έχει προδώσει όμως, κι αυτό γιατί η παρτίδα ποτέ δεν προδίδει, πρόσωπο δεν είναι κι ας έχει πρόσωπο για μας τους Έλληνες.
Οι άνθρωποι μπορούν μόνο να προδώσουν μία πατρίδα.
Σεβάσμιος προς θεόν, καλός πωλητής αλλά πάνω απ όλα φιλικός άνθρωπος, μιλήσαμε αρκετά καθώς σταμάτησα μπροστά στην ψηστιέρα του με μιά λιγούρα λόγο τις πιρουνιασμένης μυρωδιάς απ το σουβλάκι.
Εκεί στην 26ης Οκτωβρίου, το περίεργο ερημικό τοπίο με μερικά πολυτελή κτίρια και με τα κάθε λογής νυχτομάγαζα, εκεί στον αγώνα.
Δίστασε με ένα σπασμένο χαμόγελο χαράς όταν του ζήτησα να τον φωτογραφίσω. "Που θα με βάλεις με ρώτησε;" "στην σελίδα μου στο διαδίκτυο" του απάντησα και ως έξυπνος άνθρωπος με κατάλαβε μου έδειξε εμπιστοσύνη και στάθηκε με λαχτάρα να αποθανατιστεί.
Ευχαριστώ κύριε Κώστα.
Καλόν δρόμον!
Ένα μεγάλο Μπράβο.
ΑπάντησηΔιαγραφή