Η άγνωστη Θεσσαλονίκη πάντα με συναρπάζει, τα ηλιοβασιλέματα τις με γοητεύουν.
Υπάρχουν μέρη ανεκμετάλλευτα, μέρη που δεν τα επισκεπτόμαστε εμείς οι Θεσσαλονίκης, μερικές φορές γιατί είναι ξεχασμένα και παραμελημένα όπως το μέρος όπου έλαβε χώρα η φωτογράφηση αυτή από τον μήνα Ιούλιο μέχρι Αύγουστο.
Και όμως είναι τόσο μα τόσο κοντά μας, πολλοί από εμάς διασχίζουμε τον δρόμο που οδηγεί προς το αεροδρόμιο, στο ύψος του Διαβαλκανικού και βρισκόμαστε παράλληλα με αυτήν την παραλία.
Εκεί που υπάρχουν πολλά μαγαζιά για αγορές, και οι μόνοι που βλέπουν αυτή την παραλία μαζί με τοπίο τις είναι οι εκεί εργαζόμενοι, αυτοί που σταθμεύουν τα αυτοκίνητα τους εκεί κοντά ρίχνοντας συνήθως μία σύντομη ματιά προς τη θάλασσα. Και οι πιο τυχεροί αυτοί που επισκέπτονται το καφέ του εμπορικού αυτού κέντρου.
Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και κάποιοι λίγοι που παρατήρησα ότι κάθονται και αγναντεύουν τη θέα, ρομαντικά, μοναχικά ειδυλλιακά.
Κοιτάζοντας τα Ναυπηγεία, σκεπτόμενος την επόμενη φωτογράφιση
Ευχαριστώ
Σωκράτης Δημητρίου Σορολόπης
Υπάρχουν μέρη ανεκμετάλλευτα, μέρη που δεν τα επισκεπτόμαστε εμείς οι Θεσσαλονίκης, μερικές φορές γιατί είναι ξεχασμένα και παραμελημένα όπως το μέρος όπου έλαβε χώρα η φωτογράφηση αυτή από τον μήνα Ιούλιο μέχρι Αύγουστο.
Και όμως είναι τόσο μα τόσο κοντά μας, πολλοί από εμάς διασχίζουμε τον δρόμο που οδηγεί προς το αεροδρόμιο, στο ύψος του Διαβαλκανικού και βρισκόμαστε παράλληλα με αυτήν την παραλία.
Εκεί που υπάρχουν πολλά μαγαζιά για αγορές, και οι μόνοι που βλέπουν αυτή την παραλία μαζί με τοπίο τις είναι οι εκεί εργαζόμενοι, αυτοί που σταθμεύουν τα αυτοκίνητα τους εκεί κοντά ρίχνοντας συνήθως μία σύντομη ματιά προς τη θάλασσα. Και οι πιο τυχεροί αυτοί που επισκέπτονται το καφέ του εμπορικού αυτού κέντρου.
Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και κάποιοι λίγοι που παρατήρησα ότι κάθονται και αγναντεύουν τη θέα, ρομαντικά, μοναχικά ειδυλλιακά.
Με θέα τα Πιέρια όρη. Περιμένοντας να γίνει η λήψη τις εικόνας, σκεφτόμουνα την ομορφιά του τοπίου και την τεχνική που εφάρμοζα για την λήψη των εικόνων. Σκέφτηκα τους αρχαίους Θράκες τους Πιερής όπως αναφέρει και ο Όμηρος. Εκεί απέναντι κατοικούσαν 3500 χρόνια πριν, εκεί και ο Ορφέας με τις Μούσες, εκεί και οι πρώτοι Μακεδόνες,.... "γιατί να μην είναι καθαρή η θάλασσα να κάνω μιά βουτιά;"
Επισκέφτηκα τον χώρο συνολικά τρείς φορές, την δεύτερη φορά οι σκέψεις τα συναισθήματα ήταν διαφορετικά και έτσι επηρέασαν το θέμα και το αποτέλεσμα
Η παραλία είναι επισκέψιμη, με κάποια προφύλαξη βέβαια καθώς έχει πολλά φύκια, σκουπίδια, τα σκυλιά είναι ήρεμα, δεν λέω!!!, και εκεί προς τα αριστερά υπάρχει ένα ποταμάκι, μαύρο το νερό, τι κρίμα! Μία βαρκούλα αραγμένη στην όχθη του, όχι δεν θέλω να φωτογραφίσω τέτοια ασχήμια. Ευτυχώς το σκοτάδι κρύβει πολλά.
Υπερβολικός θα χαρακτηριστώ, όμως το θέμα είναι ως προς τι; Αθεράπευτα ρομαντικός θα έλεγα και εραστής τις ιστορίας. Και αυτό γιατί κοιτάζοντας τον Όλυμπο και εκεί παρακάτω που τελειώνει η Μακεδονία και αρχίζει η Θεσσαλία στο ύψος του Πηνιού ποταμού, έβλεπα εικόνες των πρώτων Μακεδόνων να χτίζουν την Ηράκλεια στο ύψος του κάστρου του Πλαταμώνα, τους Ολύμπιους θεούς, το πολυαγαπημένο μου Δίον, τις ψαροταβέρνες που έχω επισκεφθεί, τα περάσματα μου από την πάλαι ποτέ εθνική οδό (τώρα που έγινε ιδιωτική δεν μπορεί να θεωρηθεί εθνική άραγε;)
Το φώς από τον ήλιο ελαχιστότατο, "τα μαζεύουμε Αλέξανδρε" λέω στον φίλο και συνοδό μου, αλλά η δίψα θες; η εικόνα που είδα με την στροφή που έκανα για να φύγουμε; Αυτό ήταν, σταμάτησα. Έστησα πάλι τον τρίποδα με την μηχανή επάνω, άνοιξα τον διακόπτη κεντράρισα και έκανα τις απαραίτητες ρυθμίσεις, για την παραπάνω εικόνα την εικόνα. Μικρή περιπέτεια ο γυρισμός!
Ευχαριστώ
Σωκράτης Δημητρίου Σορολόπης
