Η Ριρίκα.

Την συνάντησα τυχαία, και μόλις την είδα ενθουσιάστικα. Τι όμορφο αυτοκίνητο!

 Την ώρα που φωτογράφιζα, σταμάτησε μια κυρία με το μοντέρνο αυτοκινητό τις και μου είπε " με βλέπεις να χαμογελώ γιατί με αυτό παντρεύτηκα. Με την Ριρίκα"!!!

Εργονομία μηδέν αλλά και...

... απλότητα και με λύσεις τις εποχής

Τα μάτια τις σε κάνουνε κομμάτια.

Ελληνική πραγματικότης.

 Σαν παιδί θυμάμαι, σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα να έχουν μία εικονίτσα του αγίου Χριστόφορου. Είναι κάτι όμορφο.

Λεπτομέρια!

Αεραγωγός!

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!

Για αυτόν τον λόγο τα αυτοκίνητα ομομάζονται και αμάξια. Άμαξα ή αλλιώς αμάξι ονομάζονται και αυτά που σήμερα είναι περισσότερο γνωστά ως κάρα.

ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ 1.

Η Χαλκιδική αγαπημένο μέρος των Θεσσαλονικέων, σχεδόν ιδιοκτησία τους, σχεδόν Θεσσαλονίκη.


Λίγο πιο έξω από τον Ν. Μαρμαρά τα ερείπια μιας αγροικίας μάλλον, κάτι που ο περισσότερος κόσμος δεν προσέχει ή απλά το παρατηρεί χωρίς να του δίνει την πρέπουσα σημασία.

Στην Ελληνική μυθολογία ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του. Εννοώντας τον χρόνο και έμελε η επικράτηση των θεών να είναι αυτή που έβαλε τέλος σε αυτήν την διαδικασία. Προφανώς δεν ισχύει το ίδιο και για τις δημιουργίες των ανθρώπων.

Χρήση άλλων, παλαιότερα νικημένων, σήμερα δημιουργών κατακτητών

 Την προηγούμενη μέρα είχε βρέξει. Το έδαφος, αληθινό χώμα είχε πάρει ένα όμορφο σκούρο χρώμα, και τα φυτά που είχαν τραφεί από το νερό τις βροχής και καθαριστεί από την σκόνη, έλαμπαν. Μύριζε πολύ όμορφα, ένιωθες το οξυγόνο να ρέει μέσα σου.

Μια σύντομη επίσκεψη στο κέντρο της πόλης για εργασία, είναι πάντα μία καλή ευκαιρία για φωτογράφηση.

Κοινονικότητα.

Άγνωστη Θεσσαλονίκη. (γιατί "κρύβει¨πολλά)

Έργα Μετρό; Κάτσε καλά δηλαδή!

Πολιτισμός;

Μετακίνηση

Ψυχή μου.

Είναι περίεργο μερικές φορές, πως η διάθεση και η έμπνευση συναντούνε την σωστή στιγμή.
Τότε λένε είναι η καλύτερη στιγμή του δημιουργού.

Εκείνη την ημέρα του Νοεμβρίου, Κυριακή 27 του μηνός 2010, μία μέρα ήσυχη, μετά από αρκετή βροχή στην παραλία τις Θεσσαλονίκης, δίπλα από το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, φωτογραφίζοντας έναν φίλο μου αισθανόμουνα χαρούμενος και βλέποντας το τοπίο γύρο μου έψαχνα για εικόνες σαν και αυτή ανάμεσα στις τόσες που υπήρχαν.

Η θεά τύχη μου έφερε αυτό που ήθελα εκείνη την στιγμή που εστίαζα στο θέμα μου, την συγκεκριμένη στιγμή που περνούσε ο γλάρος.

                           
     

Το παρόν δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το παρελθόν. Φωτογραφίες από την περίοδο 2008 - 2010