Ο κυρ Κώστας

Χθες το βράδυ συναντηθήκαμε με τον κύριο Κώστα. Πόντιος στην καταγωγή, φιλικός κι ανθρώπινος.
Ένας χαμογελαστός βιοπαλαιστής του σήμερα.
Σήμερα που η Ελλάδα που τόσο νιώθει μέσα του, είναι άρρωστη αλλά δεν τον έχει προδώσει όμως, κι αυτό γιατί η παρτίδα ποτέ δεν προδίδει, πρόσωπο δεν είναι κι ας έχει πρόσωπο για μας τους Έλληνες.
Οι άνθρωποι μπορούν μόνο να προδώσουν μία πατρίδα.
Σεβάσμιος προς θεόν, καλός πωλητής αλλά πάνω απ όλα φιλικός άνθρωπος, μιλήσαμε αρκετά καθώς σταμάτησα μπροστά στην ψηστιέρα του με μιά λιγούρα λόγο τις πιρουνιασμένης μυρωδιάς απ το σουβλάκι.
 Εκεί στην 26ης Οκτωβρίου, το περίεργο ερημικό τοπίο με μερικά πολυτελή κτίρια και με τα κάθε λογής   νυχτομάγαζα, εκεί στον αγώνα.
Δίστασε με ένα σπασμένο χαμόγελο χαράς όταν του ζήτησα να τον φωτογραφίσω. "Που θα με βάλεις με ρώτησε;"  "στην σελίδα μου στο διαδίκτυο" του απάντησα και ως έξυπνος άνθρωπος με κατάλαβε μου έδειξε εμπιστοσύνη και στάθηκε με λαχτάρα να αποθανατιστεί.
Ευχαριστώ κύριε Κώστα.

Καλόν δρόμον!

Η Κινέζα.

Γνωστή φυσιογνωμία στην νέα παραλία τις πόλης μας, εκεί όπου μάλλον καθημερινά, κυρίως απογευματινές με βραδυνές ώρες "την στήνουνε" μήπως και βγει ο επί ούσιος!
Έτι κι αλλιώς με μία κούπα ρύζι βολεύονται οι δυστυχείς!
Ταξίδεψαν από τόσο μακριά για να έρθουν στην Ελλάδα, δεν ξέρω το γιατί ακριβώς (θεωρείες συνωμοσίας γαρ!) αλλά όπως και να χει η πατρίδα τους δεν μπορεί να τους θρέψει (;) κι ήρθαν στην Ελλάδα η οποία δεν μπορεί να θρέψει τα δικά τις παιδιά!
Αυτές τις μέρες προβάλετε το σχέδιο του κράτους ( να μη πω....) να μαζέψουν λέει όλους τους λαθρομετανάστες και να τους βάλουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης!
Άκουσον άκουσον!
Βέβαια οι Κινέζοι με χαρτιά είναι και μακάρι οι άνθρωποι να ναι καλά κι αυτοί, αλλά γνώρισε λέει ο Έλληνας ότι οι μετανάστες του παίρνουν το ψωμί, ψωμί που αρχίζει να μην περισσεύει στην χώρα της αρχαίας θεάς Δήμητρας.
Αποδείχτηκε βέβαια ότι με δανεικά έτρωγαν όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο οι Έλληνες στον τόπο τους αλλά και οι μετανάστες, πάντως τα δανεικά αυτά μόνο οι Έλληνες θα τα πληρώσουν.
Πρό κρίσης που έτρεφε μετανάστες λαθραίους και μη, όποιος έλεγε έστω και μία κουβέντα για να φύγουν μόνο που δεν τον κρεμούσαν "από τον Πλάτανο", όπως στην περίοδο τους Τουρκοκρατίας.
Τώρα δεν μιλάει κανείς.
Ίσως αρχίσουν οι Έλληνες να μιλάνε και για τους νόμιμους κάποια στιγμή και θελήσουν να πάρουν τις θέσεις εργασίας που κατέχουν αυτοί τώρα.
Τους λαθραίους λέει, θα τους μαντρώσουν και μετά θα τους στείλουν στις πατρίδες τους γιατί η Ελλάδα δεν έχει λεφτά, ε! κι αυτό λεφτά θέλει ! Θα τα δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, λέει!
"Να πάρουμε την πόλη μας πίσω" λένε στην Αθήνα... τώρα το θυμηθήκατε να την πάρετε; Και ποιος την έδωσε ;!!!!!
Η μελαγχολία ή η κατάθλιψη να πω καλύτερα δεν ξέρω, αλλά κάτι είναι εκεί στο πρόσωπο τις,...

25η Μαρτίου 2012

Είχα έτοιμη την φωτογραφία από την ημέρα τις εορτής, με πολλές σκέψεις στο μυαλό γιατί αυτή την χρονιά η εορτή αυτή γιορτάστηκε με τρόπο παράδοξο.
Έγραφα και έγραφα σκέψεις μου, αλλά τελικά προτίμησα να γράψω κάτι πιό απλό μιάς και τα συναισθήματά μου είναι ανάμικτα και κρατώ αυτό.


Στρατηγός Μακρυγιάννης, ο Άγιος τις επανάστασης.
Κατά πολύ λιγότερο δημοφιλέστερος τηλεπαρουσιαστών, μοντέλων, τραγουδιστών, δημοσιογραφίσκων, ηλιθίων γενικά, αλλά τι άνδρας!
Τι άνθρωπος!
Μικροί κι ασήμαντοι μού μοιάζετε μπροστά του τιποτένιοι και φτωχοί εχθροί τις Ελλάδας και των ανθρώπων γενικότερα.
Κακοί άνθρωποι μικρόψυχοι, καθημερινοί πολίτες που κρίνετε χωρίς αγάπη και σοφό λόγο, προπαγανδιστές και απάτριδες.


Καλύτερο όπλο από την φιλοσοφία δεν έχει όπως έλεγε και ο Αδαμάντιος Κοραής.
Κι αν δεν έγινε αυτό που συμβούλεψε και έλπιζε, δηλαδή το να μορφωθούν οι Έλληνες με την αρχαία Ελληνική γραμματεία, ώστε να μπορέσουν να νικήσουν τελειωτικά τον εχθρό, η ελπίδα μένει στον χρόνο που θα γεννήσει νέους, όπως κάνει πάντα, που θα πάρουν την σκυτάλη από εμάς που την κρατάμε σήμερα και θα την παραδώσουμε σ αυτούς, όταν ωριμάσει ο χρόνος.

Βολτούλα μέχρι τη Γέφυρα

Βγήκε ο ήλιος σήμερα, μετά από πολλές μέρες βροχής.... λιγάκι ξεγελάστηκα, το ομολογώ.
Τα χιόνια στον Χορτιάτη και στα Πιέρια όρη μαρτυρούσαν ότι θα "μάζευα" κρύο.
Δεν ήταν πάντως πολύ άσχημα :)
Έβραζε το αίμα στα, κοντά 44 μου χρόνια μ αυτή την άσβηστη λαχτάρα του παιδιού, του εφήβου και όχι μόνο για περιπέτεια, ταξιδάκι, γκαζάκι :)
Καλό ζέσταμα θέλει, έκατσε και μέρες μέσα στο κρύο με υγρασία το "κορίτσι".
Παίρνω περιφερικό, καλά Ο δρόμος, τι να λέμε τώρα... ψάχτηκα λίγο στην περιοχή του Γαλλικού ποταμού μετά την γέφυρα.. αριστερά στρίβει γιά Σίνδο.. έχει θέμα εκεί!
Θα επανέλθω μετά αυτοκινήτου μη με φάνε και τα σκυλιά!
Η Γέφυρα είναι ιστορικό μέρος και αρχαίο. 
Εκεί έχει μουσείο γιά τους Βαλκανικούς πολέμους, εκεί υπογράφτηκε η παράδοση τις Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους στους Έλληνες, στα αρχαία χρόνια έφτανε η θάλασσα μέχρι εκεί !
Βιομηχανική περιοχή, μέσα στην σημερινή κατάντια, με φύση τριγύρω, ζηλευτή.
Είχα πεί δεν θα πάρω φωτογραφική μαζί μου. Έχω πολύ δουλειά να κάνω δεν θέλω κι άλλες να βγάλω.
Έλα όμως που το μικρόβιο δεν μ άφησε :)
Νά νε καλά το κινητό και το photoshop. Με σώσανε :)

Πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου

Νέοι Επιβάτες

 Μπήκε ο Μάρτιος, μυρίζει άνοιξη και με πολλές σκέψεις μέσα στο μυαλό μου φωτογράφησα διάφορα θέματα αυτήν την πρώτη εβδομάδα του Μαγιού.
Άσχετα μεταξύ τους, αλλά όλα έλαβαν χώρα στην περιοχή τις Θεσσαλονίκης.
Μία σκέψη να σας πω, το σαράκι έχω μέσα μου, που δεν μπορώ να πιάσω την φωτογραφική και να βγάλω κάτι περί τις κρίσης και τις όλης αυτής κατάστασης τις χώρας μου.
Σαν να μην θέλω να το παραδεχτώ, σαν να θέλω να ζω στο ψέμα;.
Προσπαθώ να το αποφύγω, θέλω και όμως να το κάνω.
Μήπως δεν το κάνω γιατί η φωτογράφιση είναι μία διέξοδος από το ψυχολογικό άγχος και την βία που μου έχει προκαλέσει όλη αυτή η κατάσταση;
Μία φορά πήγα στην παραλία και το προσπάθησα, την βρήκα την εικόνα, αλλά δεν μου βγήκε.
Σαν να μην θέλω, όμως δεν θέλω και να σιωπήσω.
Θα ξαναπάω, αλλά με τι καρδιά να πάω!

Καπάνι

Φράγμα Θέρμης

                              Με τις ανιψούλες μου στο φράγμα τις Θέρμης και παραπέρα.