Είχα έτοιμη την φωτογραφία από την ημέρα τις εορτής, με πολλές σκέψεις στο μυαλό γιατί αυτή την χρονιά η εορτή αυτή γιορτάστηκε με τρόπο παράδοξο.
Έγραφα και έγραφα σκέψεις μου, αλλά τελικά προτίμησα να γράψω κάτι πιό απλό μιάς και τα συναισθήματά μου είναι ανάμικτα και κρατώ αυτό.
Στρατηγός Μακρυγιάννης, ο Άγιος τις επανάστασης.
Κατά πολύ λιγότερο δημοφιλέστερος τηλεπαρουσιαστών, μοντέλων, τραγουδιστών, δημοσιογραφίσκων, ηλιθίων γενικά, αλλά τι άνδρας!
Τι άνθρωπος!
Μικροί κι ασήμαντοι μού μοιάζετε μπροστά του τιποτένιοι και φτωχοί εχθροί τις Ελλάδας και των ανθρώπων γενικότερα.
Κακοί άνθρωποι μικρόψυχοι, καθημερινοί πολίτες που κρίνετε χωρίς αγάπη και σοφό λόγο, προπαγανδιστές και απάτριδες.
Καλύτερο όπλο από την φιλοσοφία δεν έχει όπως έλεγε και ο Αδαμάντιος Κοραής.
Κι αν δεν έγινε αυτό που συμβούλεψε και έλπιζε, δηλαδή το να μορφωθούν οι Έλληνες με την αρχαία Ελληνική γραμματεία, ώστε να μπορέσουν να νικήσουν τελειωτικά τον εχθρό, η ελπίδα μένει στον χρόνο που θα γεννήσει νέους, όπως κάνει πάντα, που θα πάρουν την σκυτάλη από εμάς που την κρατάμε σήμερα και θα την παραδώσουμε σ αυτούς, όταν ωριμάσει ο χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου