Με παιδικές αναμνήσεις φωτογράφισα ότι έμεινε από το παλιό εργοστάσιο τις ΒΙΑΜΗΛ.
Θυμάμαι την μυρωδιά από το άμυλο που έντονα ερέθιζε τις παιδικές μου αισθήσεις, σαν να το γεύεσαι και στο στόμα ήταν.
Η θεά Τύχη; με έφερε πιο κοντά του μετά από χρόνια, στη Καλαμαριά και η μυρωδιά, όλο γλύκα, πάλι εύφρανε την αίσθηση τις όσφρησης μου. Αλλά και αυτό δεν κράτησε για πολύ.
Θυμάμαι επίσης τις συζητήσεις για το εργοστάσιο με τους γονείς μου ως παιδί, την περιέργεια που πάντα είχα να επισκεφτώ τον χώρο, να δω, να μάθω, πιο πολύ να οσφρανθώ.
Ανεκπλήρωτο το όνειρο, αλλά μαζί μ όλα αυτά και με την πικρία του κλεισίματος του εργοστασίου στο νου μου, τις εικόνες από αυτό που έβλεπα κάθε φορά που περνούσα από εκεί, προσθέτοντας τις μαύρες σημαίες πάνω στα κάγκελα ως τελική εικόνα, σήκωσα την μηχανή, σαν να σηκώνω όλες τις αναμνήσεις και σκέψεις απ αυτή την ιστορία,
καδράρισα, ρύθμισα ταχύτητα και διάφραγμα και πάτησα το κουμπί.
Όλα είχαν τελειώσει.
Θυμάμαι την μυρωδιά από το άμυλο που έντονα ερέθιζε τις παιδικές μου αισθήσεις, σαν να το γεύεσαι και στο στόμα ήταν.
Η θεά Τύχη; με έφερε πιο κοντά του μετά από χρόνια, στη Καλαμαριά και η μυρωδιά, όλο γλύκα, πάλι εύφρανε την αίσθηση τις όσφρησης μου. Αλλά και αυτό δεν κράτησε για πολύ.
Θυμάμαι επίσης τις συζητήσεις για το εργοστάσιο με τους γονείς μου ως παιδί, την περιέργεια που πάντα είχα να επισκεφτώ τον χώρο, να δω, να μάθω, πιο πολύ να οσφρανθώ.
Ανεκπλήρωτο το όνειρο, αλλά μαζί μ όλα αυτά και με την πικρία του κλεισίματος του εργοστασίου στο νου μου, τις εικόνες από αυτό που έβλεπα κάθε φορά που περνούσα από εκεί, προσθέτοντας τις μαύρες σημαίες πάνω στα κάγκελα ως τελική εικόνα, σήκωσα την μηχανή, σαν να σηκώνω όλες τις αναμνήσεις και σκέψεις απ αυτή την ιστορία,
καδράρισα, ρύθμισα ταχύτητα και διάφραγμα και πάτησα το κουμπί.
Όλα είχαν τελειώσει.
όμορφο και συναισθηματικό..
ΑπάντησηΔιαγραφή