Οι συγκεκριμένες φωτογραφίες τραβήχτηκαν τον Μάιο του 2011, ξεχασμένες μέσα στον σκληρό, τις βρήκα πριν λίγο συμμαζεύοντας τον σκληρό. Λες και περίμεναν την "δικαίωση" τους.
Είναι εικόνες καθημερινές για μένα θα έλεγα, καθώς βρίσκονται υπό γωνία από το δωμάτιο μου.
Έτσι δικαιολογείται και το ότι παρουσιάζονται στο "Θεσσαλονίκη σήμερα" με τον συγκεκριμένο τίτλο.
Βράδυ, ο ουρανός μαύρος και λίγο φωτεινός από τα φώτα τις πόλης. Η εικόνα γνώριμη και απεχθής, το δημόσιο κτίριο και τα δέντρα τις απέναντι πολυκατοικίας.
Η φωτογραφική στο χέρι, αργή ταχύτητα το διάφραγμα ανοιχτό στα όρια του φακού τις CANON EF 24-70MM F2.8 USM και την ταχύτητα ISO ΣΤΟ 100!!!
Ζουμάρω τέρμα σταθεροποιούμε, εισπνοή, εκπνοή και... κλικ!
Το αποτέλεσμα,... δεν φαίνεται σχεδόν τίποτα την οθόνη τις CANON 40D!!
Πάντα ήθελα να φωτογράφιζα με αρχαίες φωτογραφικές μηχανές και να έχω εκείνες τις ζεστές "βρώμικες" φωτογραφίες.
Οι φωτογραφίες αυτές έχουν ελάχιστη επεξεργασία στο photoshop, μια απλή κίνηση διόρθωσης του "ισορροπίας λευκού" στο αυτόματο και ότι βγάλει...μμμμ! μ αρέσει!, βάζουμε και δύο στοπ πάνω να δώσουμε φως στις πολύ σκοτεινές εικόνες μας για να μπορούμε να δούμε τι τραβήξαμε.
Ένα αποτέλεσμα που με εκφράζει δημιουργικά, δείχνοντας έναν τρόπο που μου αρέσει να φωτογραφίζω και μετά να επεξεργάζομαι στο phoroshop, για να δημιουργώ εικόνες, ένας τρόπος ο οποίος έχει πάντοτε "ανορθόδοξα" αποτελέσματα, δηλαδή αυτούς τους κόκκους, τα μπερδεμένα χρώματα...
Βέβαια μπορεί και μία πεντακάθαρη εικόνα να γίνει όπως αυτές εδώ, αλλά το παιχνίδι δεν είναι πλέον το ίδιο!
Είναι εικόνες καθημερινές για μένα θα έλεγα, καθώς βρίσκονται υπό γωνία από το δωμάτιο μου.
Έτσι δικαιολογείται και το ότι παρουσιάζονται στο "Θεσσαλονίκη σήμερα" με τον συγκεκριμένο τίτλο.
Βράδυ, ο ουρανός μαύρος και λίγο φωτεινός από τα φώτα τις πόλης. Η εικόνα γνώριμη και απεχθής, το δημόσιο κτίριο και τα δέντρα τις απέναντι πολυκατοικίας.
Η φωτογραφική στο χέρι, αργή ταχύτητα το διάφραγμα ανοιχτό στα όρια του φακού τις CANON EF 24-70MM F2.8 USM και την ταχύτητα ISO ΣΤΟ 100!!!
Ζουμάρω τέρμα σταθεροποιούμε, εισπνοή, εκπνοή και... κλικ!
Το αποτέλεσμα,... δεν φαίνεται σχεδόν τίποτα την οθόνη τις CANON 40D!!
Πάντα ήθελα να φωτογράφιζα με αρχαίες φωτογραφικές μηχανές και να έχω εκείνες τις ζεστές "βρώμικες" φωτογραφίες.
Ένα αποτέλεσμα που με εκφράζει δημιουργικά, δείχνοντας έναν τρόπο που μου αρέσει να φωτογραφίζω και μετά να επεξεργάζομαι στο phoroshop, για να δημιουργώ εικόνες, ένας τρόπος ο οποίος έχει πάντοτε "ανορθόδοξα" αποτελέσματα, δηλαδή αυτούς τους κόκκους, τα μπερδεμένα χρώματα...
Βέβαια μπορεί και μία πεντακάθαρη εικόνα να γίνει όπως αυτές εδώ, αλλά το παιχνίδι δεν είναι πλέον το ίδιο!
Το αποτέλεσμα κφράζει ένα μέρος από τον κόσμο των συναισθημάτων μου, καθώς μ αυτόν τον τρόπο μπορώ να μιλήσω και να εκφραστώ όποτε υπάρχει ο συγκεκριμένος λόγος για να περιγράψω κάτι.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση μιλάω για την βάρβαρη αρχιτεκτονική της Θεσσαλονίκης σήμερα.
Το θέμα είναι τεράστιο, αλλά μία εικόνα μπορεί να είναι αρκετή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου